توسعه خنک کننده مکانیکی
توسعه خنک کننده مکانیکی
مدل مقیاس سه چهارم دستگاه یخ گوری در موزه ایالتی جان گوری ، فلوریدا
در سال 1758 ، بنجامین فرانکلین و جان هادلی ، استاد شیمی هزینه ساخت سردخانه در دانشگاه کمبریج ، آزمایشی برای کشف اصل تبخیر به عنوان ابزاری برای خنک سازی سریع یک جسم انجام دادند. فرانکلین و هادلی تأیید کردند که می توان از تبخیر مایعات بسیار فرار (مانند الکل و اتر) برای پایین آوردن درجه حرارت یک جسم از نقطه انجماد آب استفاده کرد. آنها آزمایش خود را با لامپ دماسنج جیوه به عنوان جسم خود و با یک دم که برای سرعت بخشیدن به تبخیر استفاده می شود ، انجام دادند. آنها دمای لامپ دماسنج را به -14 درجه سانتیگراد (7 درجه فارنهایت) کاهش دادند در حالی که دمای محیط 18 درجه سانتیگراد (64 درجه فارنهایت) بود. فرانکلین خاطرنشان کرد که ، بلافاصله پس از عبور از نقطه انجماد آب 0 درجه سانتیگراد (32 درجه فارنهایت) ، یک لایه نازک از یخ روی سطح لامپ دماسنج تشکیل شد و جرم یخ حدود 6 میلی متر بود (1⁄4 اینچ) هنگامی که آزمایش را با رسیدن به 14 C درجه سانتیگراد (7 درجه فارنهایت) متوقف کردند ، ضخیم است. فرانکلین نتیجه گیری کرد: "از این آزمایش می توان احتمال یخ زدگی یک مرد را در یک روز گرم تابستان مشاهده کرد." [12]
در سال 1820 ، مایکل فارادی ، دانشمند و مخترع انگلیسی کشف کرد که آمونیاک فشرده و مایع کننده می تواند هوا را سرد کند ، در حالی که اجازه تبخیر آمونیاک مایع داده می شود. در سال 1842 ، جان گوری ، پزشک فلوریدا از فناوری ساخت سردخانه برای ایجاد یخ استفاده کرد ، که از آن برای خنک کردن هوا برای بیمارانش در بیمارستان خود در آپالاچیکولا ، فلوریدا استفاده می کرد. او امیدوار بود که سرانجام از دستگاه یخ ساز خود برای تنظیم دمای ساختمانها استفاده کند. او حتی تهویه مطبوع متمرکز را تصور می کرد که می تواند کل شهرها را خنک کند. گرچه نمونه اولیه او به بیرون درز کرد و عملکرد آن به طور نامنظم انجام شد ، اما در سال 1851 گوری حق ثبت اختراع دستگاه یخ ساز خود را گرفت. گرچه روند او تولید مصنوعی یخ را بهبود بخشید ، اما امیدهای او برای موفقیت آن خیلی زود ناپدید شد ، زیرا حامی مالی اصلی وی درگذشت و گوری پول لازم برای تولید دستگاه را نگرفت. به گفته ویویان ام شرلوک ، زندگینامه وی ، وی "پادشاه یخی" ، فردریک تودور ، را به دلیل عدم موفقیت خود مقصر دانست ، زیرا گمان می برد که تودور علیه لغو اختراع خود دست به کار شده است. دکتر گوری در سال 1855 فقیر از دنیا رفت ، و رویای تهویه مطبوع معمولی برای 50 سال از بین رفت. [نیاز به منبع]
اولین دستگاه یخ سازی مکانیکی جیمز هریسون در سال 1851 در حاشیه رودخانه بارون در راکی پوینت در جیلونگ استرالیا شروع به کار کرد. اولین دستگاه یخ ساز تجاری وی در سال 1853 به دنبال آن صادر شد و حق ثبت اختراع سیستم تبرید تراکمی بخار اتر در سال 1855 اعطا شد. این سیستم جدید با استفاده از کمپرسور گاز تبرید را مجبور به عبور از یک کندانسور می کند ، در آنجا خنک می شود و مایع می شود. سپس گاز مایع از طریق سیم پیچ های تبرید به گردش در آمد و دوباره بخار شد و سیستم اطراف را خنک کرد. دستگاه روزانه سه تن یخ تولید می کند. [13]
اگرچه هریسون در سال 1860 موفق به ایجاد یک شرکت تولید یخ دوم در سیدنی شد ساخت سردخانه ، اما بعداً وارد بحث شد که چگونه با مزیت آمریکا در فروش گوشت گاو یخچال یخ به انگلستان رقابت کند. وی نوشت: "گوشت تازه منجمد و بسته بندی شده برای مسافرت ، تا فرآیند سرد شدن برای هر دوره لازم ادامه یابد" ، و در سال 1873 کشتی قایقرانی نورفولک را برای یک آزمایش آزمایشی گوشت گاو به انگلستان آماده کرد. انتخاب وی برای استفاده از سیستم سردخانه به جای نصب سیستم تبرید بر روی کشتی ، هنگامی که یخ با سرعتی بیش از حد انتظار مصرف شد ، فاجعه بار بود. [13]
