تهویه فرایند تغییر یا جایگزینی هوا در هر فضا برای کنترل دما یا از مبدل حرارتی بین بردن هرگونه ترکیبی از رطوبت ، بو ، دود ، گرما ، گرد و غبار ، باکتری های منتقل شده در هوا یا دی اکسید کربن و برای تکمیل اکسیژن است. تهویه اغلب به انتقال عمدی هوای خارج به فضای داخلی ساختمان اشاره دارد. این یکی از مهمترین عوامل برای حفظ کیفیت قابل قبول هوای داخلی در ساختمانها است. روش های تهویه ساختمان ممکن است به انواع مکانیکی / اجباری و طبیعی تقسیم شوند. [17]
تهویه مکانیکی یا اجباری
اگزوز تهویه هوا برای یک ساختمان 12 طبقه
تهویه مکانیکی یا اجباری توسط یک کنترل کننده هوا (AHU) فراهم می شود و برای کنترل کیفیت هوای داخلی استفاده می شود. رطوبت بیش از حد ، بوها و آلودگی ها اغلب می توانند از طریق رقت یا جایگزینی با هوای خارج کنترل شوند. با این حال ، در آب و هوای مرطوب انرژی بیشتری برای از بین بردن رطوبت اضافی از هوای تهویه مورد نیاز است.
آشپزخانه ها و حمام ها به طور معمول دارای اگزوز مکانیکی برای کنترل بو و گاهی رطوبت هستند. از عوامل طراحی اینگونه سیستم ها می توان به میزان دبی (که تابعی از سرعت فن و اندازه دریچه خروجی است) و سطح نویز اشاره کرد. فن های درایو مستقیم برای بسیاری از برنامه ها در دسترس هستند و می توانند نیازهای تعمیر و نگهداری را کاهش دهند.
در تابستان ، پنکه های سقفی و پنکه های میز / کف هوا را به منظور کاهش دمای قابل درک با افزایش تبخیر عرق روی پوست سرنشینان ، در داخل اتاق پخش می کنند. از آنجا که هوای گرم بالا می رود ، ممکن است از فن های سقفی برای گرم نگه داشتن یک اتاق در زمستان با گردش هوای طبقه ای گرم از سقف به کف استفاده شود.